دودکشهای پریان کاپادوکیا، ترکیه
کاپادوکیا، منطقهای در ترکیه است که به خاطر دو چیز توانسته است نام خود را به عنوان یکی از مهمترین نقاط تاریخی کشور ترکیه مطرح کند: یکی بالونهای رنگارنگی که همیشه در آسمان آن در حال پرواز هستند و دیگری دودکش های پریان یا همان منارههای عجیبی که روی زمین جا خوش کردهاند.
منارههای کاپادوکیا که به دودکش های پریان در ترکیه معروف شدهاند، در واقع صخرههای طبیعی شگفت انگیزی هستند که در با تحولات زمین در دورههای مختلف زمین شناسی شکل گرفتهاند. با این حال اگرچه دلایل علمی نسبتا مشخصی برای شکلگیری این مناره ها وجود دارد، مردم ترکیه هنوز هم دوست دارند مانند افسانهای کهن از شکل گیری این دودکش ها یاد کنند. این دودکشها، در میان مخروط های شکل گرفته از خاکستر آتشفشانها سر بلند کردهاند. دانشمندان میگویند که فرسایش بادی و آبی در دو لایه آتشفشانی در طول زمان سبب شکل گرفتن این دودکش ها شده است.
کاپادوکیا، سرزمین گنجینه افسانهای آناتولی
کاپادوکیا در منطقه آناتولی مرکزی ترکیه، گنجینهای از تاریخ و سازههای طبیعی زمین شناسی را در خود جای داده است که معروفترین آنها همین دودکش های پریان هستند. شما میتوانید در سفر به تور ترکیه از این مکان دیدن کنید و در بهترین هتلغارهای کاپادوکیا چند روزی را متفاوت اقامت کنید. دودکش های پری در واقع سازههای سنگی ستونی بلند و باریکی هستند که از پایه یک ناحیه سنگی آتشفشانی تشکیل شدهاند.
اگرچه دودکش های پری در سایر مناطق جهان مانند ایالات متحده آمریکا، صربستان یا هم فرانسه یافت میشوند، اما مناره های کاپادوکیا، نه تنها از نظر ظاهری جذاب هستند، بلکه به دلیل ارتباط آنها با تاریخ تمدن بشر در این سرزمین ارزشمند شدهاند.
بخوانید: مشهورترین دیدنیهای استانبول
دودکش های پریان کاپادوکیا، میراث جهانی یونسکو
دودکش های پری کاپادوکیا از سال 1985 میلادی به عنوان بخشی از میراث جهانی یونسکو در منطقه پارک ملی گورم به ثبت رسیدند. گردشگرانی که برای کشف تاریخ غنی سرزمین آناتولی به کاپادوکیا سفر میکنند، یکی از بهترین ماجراجوییهای خود را هنگام بازدید از همین مناره ها تجربه میکنند و به همین سبب هم بازدید از دودکش های پریان، به بخشی جدا نشدنی از سفر گردشگران به این منطقه تبدیل شده است.
یادگاری از تکامل ارتباط انسان و طبیعت
هنگام ورود به این محدوده، منظرهای که از دودکش های پری خواهید دید، آنقدر چشمگیر است که تصور میکنید درست در میان یک رویا به سر میبرید. اما در واقع، این منطقه، نشان دهنده هماهنگی کاملی بین شهرکهای انسانی و زمینهای فرسوده شدهای است که به دست طبیعت ساخته شده اند.
حکایتهای تاریخی، داستانهای افسانهای و راز و رمزهای بسیاری درباره زندگی بشر در کنار این منارهها وجود دارد. جالب است بدانید که این منارهها، به خاطر سازههای سنگی مقاوم، به محلی برای ساخت کلیساها و معابد و خانههای مردمی تبدیل شده بودند که در این سرزمین زندگی میکردند. اکنون نیز میتوانید بازماندههایی از این ساختههای دست بسر در دل طبیعت را در مناره های کاپادوکیا ببینید.
بخوانید: ساختمانهای استانبول با معماری متفاوت
پارک ملی گورمه، میزبان دودکش های پریان
دودکش های پریان در آناتولی مرکزی و در محدوده کاپادوکیا، درست در میان پارک ملی گورمه قرار گرفتهاند. این پارک ملی که هم از نظر طبیعی و گونههای گیاهی و جانوری ارزشمند است و هم از نظر ساختارهای زمین شناسی، در دورهای تنها مسیر ارتبطی زمینی بود که امپراتوری ایران را به امپراتوری یونان متصل میکرد. اما این موضوع چه ارتباطی به دودکش های پریان دارد؟
این منطقه به خاطر موقعیت استراتژیکی که داشت، در دوره های مختلف تاریخی به محلی برای نزاع و حتی پنهان شدن افرادی تبدیل شده بود که نمیخواستند در جنگهای میان دو امپراتوری دخیل باشند. و دودکش های پریان، مانند برجهای سنگی سر برافراشته، به خانهای برای این افراد تبدیل شده بودند. غارهای شکل گرفته در میان این منارهها، محل خوبی برای زندگی و پنهان شدن این افراد در یک دوره زمانی طولانی مدت بود.
رد پای تمدنهای بشری در دودکش های کاپادوکیت
اگرچه دودکشهای پریان در کپادوکیا و سرزمینهای اطراف آن، امروزه تنها به عنوان مناطقی برای بازدید گردشگران شناخته میشوند و هیچ سکونتگاه دائمی در اطراف آنها ساخته نشده است، اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد، در دوران باستان، دودکش های پری به عنوان خانه و محل زندگی افراد زیادی مورد استفاده قرار گرفته است.
برای افرادی که به دنبال یک زندگی امن به این منطقه مهاجرت کرده بودند. این منطقه از ترکیه در یک دوره زمانی چشمگیر، به عنوان بخش ارزشمندی از مسیر باستانی جاده ابریشم در نظر گرفته شده بود. به همین دلیل هم به شاهراهی برای عبور ارتشها و درباریهای پادشاهان و دولتهای مختلف اروپایی از رومیها و عثمانیها گرفته تا بیزانسها، تبدیل شده بود.
در دوره امپراتوری روم گروهی از مسیحیان که از آزار و شکنجه در وطن خود فراری شده بودند، هنگامی که کاپادوکیا رسیدند، متوجه شدند که دودکش های پری در واقع میتوانند به عنوان سازههای پایه برای ساخت خانهها و کلیساها به کارشان بیایند. آنها نه تنها از نمای بیرون این منارههای طبیعی به سبک معماری خود استفاده کردند، بلکه موفق شدند شبکهای از شهرهای زیر زمینی و خانههای غار مانند را هم در این منطقه بینظیر بنا کنند. شهرهایی زیر زمینی که در هنگام یورش ارتشهای دشمنانشان به محلی برای پناهندگان مسیحی تبدیل شده بود.
بخوانید: جاذبههای محله اورتاکوی در استانبول
