وقتی صدای آژیر خطر در شهر طنین می‌اندازد، همه‌چیز در یک لحظه تغییر می‌کند. خیابان‌ها خلوت می‌شوند، مردم به دنبال پناهگاه می‌گردند، برق قطع می‌شود و ارتباطات ممکن است مختل شود. در چنین شرایطی، دانستن چند نکته کلیدی و آماده‌سازی حداقلی، می‌تواند به‌طور واقعی جان انسان‌ها را نجات دهد. این راهنما برای همین روزها نوشته شده: کاربردی، صادقانه و متناسب با واقعیتی که بسیاری از ما امروز در آن زندگی می‌کنیم.
کیف نجات؛ مهمترین چیزی که باید همین امروز آماده شود
در شرایط جنگی، باید فرض را بر این گذاشت که ممکن است در لحظه‌ای نیاز به ترک خانه، پناه گرفتن در مترو، یا حضور چند ساعته در فضای بسته‌ای بدون امکانات اولیه داشته باشیم. کیف نجات باید سبک، سریع‌الحمل، و شامل اقلامی باشد که زنده‌ماندن، سلامت و آرامش ما را برای حداقل ۲۴ تا ۷۲ ساعت تضمین کنند.
آماده کردن کیف نجات
اقلام ضروری کیف نجات برای شرایط جنگی
آب بسته‌بندی‌شده: حداقل ۲ بطری نیم‌لیتری برای هر نفر (در گرما، کم‌آبی خطر فوری ایجاد می‌کند). بطری‌های کوچک‌تر برای حمل آسان‌تر مناسب‌اند.
غذای خشک و فوری: خرما، مغزها (بادام، گردو، پسته)، شکلات، بیسکوییت انرژی‌زا، تن ماهی کوچک یا کنسرو لوبیا با درب آسان‌بازشو. غذا نباید نیاز به گرم‌کردن یا پخت داشته باشد.
داروهای حیاتی شخصی: اگر دارویی به‌طور منظم مصرف می‌کنید (قلب، آسم، دیابت، افسردگی)، مقدار حداقل سه‌روزه از آن را داخل کیف داشته باشید. ترجیحاً همراه با برگه نسخه یا یادداشتی که دوز مصرف را نشان دهد.
ماسک تنفسی: N95 یا سه‌لایه، برای محافظت در برابر دود، گرد و غبار یا آلودگی هوا.
پاوربانک شارژشده: چون احتمال قطعی برق بسیار بالاست و گوشی‌ها در پناهگاه‌ها تنها ابزار ارتباطی ما هستند.
لباس اضافه و نخی: پیراهن آستین بلند، روسری یا کلاه نخی، جوراب خشک. تعریق و گرمای زیاد در پناهگاه‌ها مسئله‌ای جدی‌ست.
چراغ پیشانی یا چراغ قوه کوچک: ترجیحاً از نوع شارژی، چون متروها و پناهگاه‌های عمومی ممکن است تاریک باشند.
دستمال مرطوب و محلول ضدعفونی‌کننده دست: برای حفظ بهداشت، خصوصاً در فضاهای شلوغ.
دفترچه یادداشت و خودکار: اگر ارتباط قطع شد یا لازم شد اطلاعاتی را بنویسید یا به کسی منتقل کنید.
پول نقد (اسکناس خرد): خدمات الکترونیکی ممکن است در زمان بحران از کار بیفتد.
کپی کارت ملی، شناسنامه، کارت بیمه و اطلاعات تماس اضطراری داخل یک پوشه یا پاکت ضدآب.
بهتر است این کیف را نزدیک درب خروجی خانه، یا در خودرو قرار دهید. حتی در زمان خروج برای خرید هم، داشتن آن می‌تواند مفید باشد.
شناسایی و دسترسی به پناهگاه های عمومی و مکان های امن
در حال حاضر، متروها و برخی مدارس دولتی به‌عنوان پناهگاه‌های عمومی شهری معرفی شده‌اند. سکوی مترو و ایستگاه‌های عمیق‌تر از سطح زمین، در برابر موج انفجار مقاومت بیشتری دارند. اقدامات ضروری:
نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به محل زندگی‌تان را بشناسید. مسیر پیاده‌روی تا آن را مرور و تمرین کنید.
گر در خانه هستید و امکان ترک محل نیست، به نقاط امن داخلی خانه بروید: مثل راهروی داخلی، حمام بدون پنجره، زیر پله یا فضای بین دو دیوار داخلی.
از نزدیکی به پنجره‌ها، شیشه‌ها، کمدهای سنگین یا وسایل آویزان پرهیز کنید.
مکان امن خانوادگی را از پیش مشخص کنید و با همه اعضای خانواده تمرین کنید که در زمان هشدار چگونه و در چه مدت باید به آن برسند.
تمرین‌های ساده، از جمله شبیه‌سازی رفتن به پناهگاه در عرض ۳۰ ثانیه، برای کودکان و سالمندان هم انجام دهید.
استفاده از ایستگاه‌های مترو به عنوان پناهگاه در زمان جنگ
مدارک و اطلاعات مهم را از قبل آماده کنید
در یک پاکت یا پوشه ضدآب کوچک، نسخه‌های مهم مدارک را آماده و داخل کیف نجات قرار دهید. در صورت تخلیه فوری خانه، این اطلاعات حیاتی‌اند. مدارک ضروری:
کارت ملی، شناسنامه، کارت واکسن.
نسخه داروهای حیاتی.
سند منزل یا اجاره‌نامه (در صورت نیاز به اثبات اقامت).
شماره تماس اعضای خانواده، به‌ویژه فردی که خارج از شهر سکونت دارد و در زمان قطع ارتباطات می‌تواند واسطه خبررسانی باشد.
اطلاعات حساب بانکی یا شماره شبا، در صورت امکان.
مدیریت ارتباطات در صورت قطع برق و اینترنت
در شرایط بحرانی، اختلال در خطوط مخابرات و قطعی اینترنت معمول است. بنابراین باید روش‌های ارتباط جایگزین در نظر گرفته شوند. اقدامات کاربردی:
پاوربانک را همیشه شارژ نگه دارید و گوشی‌تان را شب‌ها کنار خود با شارژ بالا بگذارید.
اطلاعات تماس ضروری را روی کاغذ یادداشت یا حفظ کنید؛ روی گوشی یا فضای ابری تنها اتکا نکنید.
اگر پیام‌رسان‌های فیلترشده از کار افتادند، از پیامک ساده استفاده کنید.
یک نفر را به عنوان «مرکز تماس خانوادگی» تعیین کنید. در صورت جدایی اعضای خانواده، همه به آن فرد پیام دهند.
از انتشار اخبار تاییدنشده یا عکس‌های ناراحت‌کننده در گروه‌ها و شبکه‌ها خودداری کنید. اضطراب و وحشت، یک زنجیره واگیردار است.
به همراه داشتن پاور بانک در زمان بحران
سلامت روان؛ درگیر اما مقاوم
ترس، استرس و نگرانی در چنین روزهایی کاملاً طبیعی‌اند. اما راهکارهایی وجود دارد برای آنکه بهتر از عهده‌شان بربیاییم، و از فرسایش روانی جلوگیری کنیم. چطور در روزهای بحران از خود مراقبت کنیم:
نفس عمیق بکشید: فقط چند ثانیه نفس عمیق، آرامش‌بخش است.
اطلاعات را محدود و زمان‌بندی‌شده دریافت کنید. بمباران خبری، گاهی خود بحران جدیدی است.
با دیگران صحبت کنید، اما نه فقط درباره جنگ. درباره روزمره‌ها، غذا، خاطرات خوب.
به کودکان حقیقت را آرام و ساده بگویید. آن‌ها بیشتر از واقعیت، از سکوت و بی‌توجهی می‌ترسند.
اگر اضطراب شدید، ترس فلج‌کننده، یا علائم روانی جدی تجربه می‌کنید، با شماره اورژانس اجتماعی تماس بگیرید. مشاوران آموزش‌دیده‌ای پاسخگو هستند.
حمایت از دیگران؛ همزیستی در بحران
در این شرایط، کسی تنها نباید بماند. کمک به اطرافیان، تنها وظیفه اخلاقی نیست؛ یک نوع تاب‌آوری جمعی است.
کارهایی که از شما ساخته است:
بررسی وضعیت همسایه‌های مسن، تنها یا دارای کودک.
به اشتراک گذاشتن آب، غذا یا دارو با کسانی که به آن دسترسی ندارند.
اطلاع‌رسانی درباره مکان‌های امن یا ایستگاه‌های فعال مترو.
همراهی با افرادی که ترسیده‌اند، حتی با چند کلمه آرامش.
اگر به کمک‌های اولیه آشنا هستید، برای اقدامات پایه درمانی در دسترس باشید.
آمادگی برای روزهای جنگ و بمباران
چند توصیه دیگر برای روزهای خاص:
برای نوزاد یا سالمند خانه، اقلام ویژه را فراموش نکنید: پوشک، شیرخشک، داروهای خاص، یا عصا و ویلچر.
گر حیوان خانگی دارید، کیسه غذا، ظرف آب و حمل‌بر مناسب آماده داشته باشید.
اگر امکان‌پذیر است، با دوستان یا خانواده یک برنامه جایگزین خروج از شهر طراحی کنید. بدون شایعه، بدون ترس؛ صرفاً برای آمادگی.
بقا فقط در آمادگی نیست، در آرامش هم هست
شاید نتوانیم جلوی جنگ یا موشک را بگیریم، اما می‌توانیم جلوی بی‌برنامگی، ترس فلج‌کننده و آسیب بیشتر را بگیریم. آمادگی شخصی، مهربانی با دیگران و حفظ ارتباط واقعی با عزیزان، سه ستون تاب‌آوری در شرایط جنگی‌اند. این متن نه برای دلهره دادن است، نه برای بزرگ‌نمایی. صرفاً تلاشی‌ست برای کنار هم ماندن، زنده ماندن، و باهم عبور کردن. در صورتی که نکته‌ای به ذهنتان می‌رسد با ما در آویسا تراول به اشتراک بگذارید
